Als er één onderwerp is dat al jaren het nieuws in belangrijke bepaalt is het wel ‘de islam’. Of
het nu om Wilders, Afghanistan of Nigeria gaat: in allerlei soorten en maten
kom je de islam tegen. De ‘Arabische lente’ deed in Noord-Afrika en het Midden-Oosten
veel stof en vuur opwaaien, maar lijkt alleen in het land waar het begon
(Tunesië) enige vruchten af te werpen. In het ‘zwarte’ deel van Afrika, de
Sub-Sahara, leek de Arabische lente vooralsnog in Mali zijn sporen achter te
laten – en dan in negatieve zin. Een fors deel van Khadaffi’s troepen waren huurlingen uit het
noorden van Mali die op de terugtocht hun wapens en opvattingen meenamen, wat
leidde tot de islamitische coup in het noorden van Mali.
Fragiele regio’s
In landen als Sudan, Somalië en Nigeria, om slechts de meest
bekende voorbeelden te noemen, zijn al lange tijd islamitische rebellen actief,
waarvan de recente ontvoering van 200 schoolmeisjes in Nigeria door de Boko
Haram een van de meest schokkende gebeurtenissen is.
West-Afrikaanse landen als Sierra Leone, Ivoorkust, Ghana en
Liberia hebben een islamitische
minderheid, maar van enige spanning
lijkt geen sprake.
Dat gaat binnenkort veranderen als je het 20 blz. dikke rapport moet geloven dat door de
Iraanse Anahita Ghorbani, de
Syrische Yafiah Assoulin en de Saudische Shada
Al Zahrani is gepubliceerd op de Nigeriaanse nieuwswebsite Elombah onder de titel ‘The
Syrian War, Saudi Arabia’s Struggle for Global Influence, and Control of Africa’
De drie vrouwelijke wetenschappers proberen in het rapport aan te tonen
dat de Saudis met een geraffineerde politiek islamitische regimes in het zadel helpen in fragiele regio’s, met name in West-Afrika. In hun opvatting –en ze
staan daarin niet alleen- zit Saudi-Arabië achter de opstand in Syrië tegen het
tamelijk seculiere bewind van Assad, om een puur islamitische staat te
vestigen, inclusief de Sharia en theocratisch leiderschap. Saudi-Arabië, een
olie-bondgenoot van de VS, kent volgens het rapport een uitgebreid
ontwikkelingsprogramma, speciaal gericht op moslims in arme landen. Sinds 2006
is er 60 miljard euro naar projecten gesluisd die als doel hebben de islam te
verspreiden en de lokale tradities en culturen te eroderen.
Liberia
Liberia, nog steeds volgens het rapport, is door de Saudi’s
uitgekozen als een goed testland. De Saudi’s zouden daarbij Koeweit als
bruggenhoofd gebruiken. De koninklijke familie van Koeweit heeft goede banden
met president Johnson-Sirleaf, die korte tijd een gelovige moslim zou zijn
geweest vanwege haar huwelijk met een moslim.
Nu is op dit moment zo’n 20% van de Liberiaans bevolking
islamiet, tegenover 80% die allerlei variaties van het christendom aanhangen.
De drie dames erkennen dit in hun rapport en analyseren dat naast de islamitische Mandingos, een allochtone islamitische stam in Liberia, er vele
moslims uit de buurlanden Liberia zijn binnengestroomd. Het aanwakkeren van
deze stroom zou een van de middelen zijn die de Saudi’s aanwenden om de
moslim-kansen bij verkiezingen te verhogen. Daarnaast hebben de Mandingos
historisch goede banden met een aantal stammen in het zuidoosten van Liberia,
waar bovendien ook nog een van de oma’s van de president vandaan zou komen.
Zonder veel bewijsmateriaal wordt beweerd dat
Johnson-Sirleaf in toenemende mate moslims op belangrijke posities benoemd (al
is de minister van financiën inderdaad een moslim, maar dat wordt niet genoemd).
Ook de thans op gang zijnde herziening van de grondwet zou worden aangegrepen
door de president om de passage dat Liberia is gegrondvest op christelijke
principes te schrappen. Zij zou bovendien achter de schermen proberen bij de
volgende presidentsverkiezingen, waar zij niet meer aan kan deelnemen, een
moslim als vice –president naast de meest kansrijke kandidaat te krijgen, om zo
de weg te plaveien naar een moslim-president in de toekomst.
De drie wetenschapsters plaatsen ook andere ontwikkelingen
in het licht van de islamisering van Liberia. Zo wordt het beleid van de
Liberiaanse Kiesraad om de registratie van een aantal politieke partijen te
blokkeren en het drastisch verhogen van de registratiegelden voor
parlementskandidaten, zonder een spoor van argumentatie, geplaatst in het licht
van de moslim-samenzwering.
op bezoek in Koeweit. Rechts Minister van gezondheid
Sheikh Muhammad Abdullah Al-Sabah
Leugenachtig
Het artikel heeft veel opwinding veroorzaakt in de
Liberiaanse pers. Grote stukken in de kranten. En een woedende
reactie van de zijde van de regering. Het artikel wordt afgeschilderd als
leugenachtig, beledigend en een poging een wig te drijven in de religieuze en
etnische saamhorigheid en tolerantie die het Liberia van nu kenmerken. In een
persverklaring ontkent de regering ook dat de -overleden- echtgenoot van de
president, noch zij zelf, een moslim was. Al zou dat op zich geen misdaad zijn,
zo wordt er fijntjes aan toegevoegd: de Liberiaanse wet garandeert vrijheid van
godsdienst. Op sommige zaken wordt niet ingegaan, zoals de goede band tussen de
regerende families in Koeweit en Liberia. Begin dit jaar reisde de zoon van President
Johnson-Sirleaf met succes naar Koeweit om een gunstige oliedeal met de familie
aldaar te bekokstoven.
Het lijkt allemaal groteske onzin wat de drie wetenschappers, die om veiligheidsredenen noch hun e-mailadres of foto bij het
artikel hebben geplaatst, aan het
geduldige internet hebben toevertrouwd. Aan de andere kant: de geschiedenis
kent een lange reeks van gebeurtenissen die vooraf als onbestaanbaar zouden
zijn bestempeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten